Chicory noemen ze witlof in het Engels. Jazeker, dat lijkt op cichorei en dat is het ook. Witlof is de gekweekte variant van cichorei waarvan de wortels als surrogaatkoffie worden gebruikt. Als je de wortels inkuilt (bedekt met een laag aarde) lopen ze opnieuw uit en vormen dan de witlofstruikjes. Witlof is familie van andijvie en is enigszins bitter alhoewel de meeste bitterstoffen tegenwoordig eruit gekweekt zijn. Door de witlof te karameliseren raak je de bittere smaak wat kwijt en je voegt er heerlijke zoete / umami smaken aan toe. Dit wordt ook wel Witlof à l’Ombise genoemd.
Witlof a l’Ombise
Instructies
- Smelt een klont boter in een braadpan en los er een lepel rietsuiker in op – voor een hartige variant kun je ook een scheut sojasaus of ketjap gebruiken-
- Snijdt de witlof stronkjes doormidden en smoor ze met de gesneden kant naar beneden in de boter bruin (kijk uit voor aanbranden)
Het volgende recept van Yotam Ottolenghi – de culi master- is te vinden ‘all over internet’ en gaat nog een stapje verder:
- Maak een mengsel van broodkruim, geraspte Parmezaanse kaas, slagroom en versgemalen peper
- Smeer een beetje van het mengsel op elk witlof stronkje, leg er een plakje Serrano ham op en strooi wat verse tijm erover
- Ongeveer 15 minuten in een voorverwarmde oven 200 C.*
De witlof is bedoeld als bijgerecht en na het eten snap ik ook waarom. Zelf vind ik boter én suiker én kaas én slagroom én serranoham veel te veel van het goede op mijn (vrij kleine) stronkjes. Less is more wat mij betreft. Witlof is van zichzelf ook al heerlijk en je wilt het niet helemaal overdonderen, lijkt me. Maar wie ben ik om ’the master’ te verbeteren?
Serveer witlof ook eens als frisse salade, lekker met appel en andere wintergroente als winterpostelein. Of als schuitje gevuld met een bietensalade als voorgerecht.
- Het recept komt uit “Ottolenghi / Het kookboek” van Yotam Ottolenghi en Sami Tamimi (Fontaine Uitgevers).