Ik mag een boon zijn…
Er zijn van die dagen dat je denkt: ‘hûh, ben ik nou gek?’Andere dagen weet je het zeker: nee, deze keer niet. dit is gewoon raarrrr….
Zo las ik laatst over een proeverij waarbij food-innovators uitgedaagd werden om lekkere hapjes van gras te maken…. {laat dit even op je inwerken} Waarom zou je dat doen, hoor ik je denken. Goede vraag, inderdaad! En dan komt er een antwoord als: “De wereldbevolking groeit, en in 2050 hebben we vijftig procent meer eiwitten nodig om iedereen te voeden.” Tegelijkertijd stuurt de overheid op minder dierlijke en meer plantaardige eiwitten, onder meer voor het klimaat. “Plantaardige eiwitten komen nu vaak van soja-plantages in Zuid-Amerika, wat soms ontbossing veroorzaakt.” Terwijl al dat gras dat Nederland rijk is, ook gewoon eiwitten bevat.
De meest voor de hand liggende oplossing is dus minder vlees eten (!) en meer plantaardige eiwitten.
Right. Ten eerste is de soja die ontbossing veroorzaakt vooral bedoeld als veevoer voor onze koeien en niet voor onze tofu. Dat is uiteraard zeer onwenselijk. De meest voor de hand liggende oplossing is dus minder vlees eten (!) en meer plantaardige eiwitten. Maar waarom zou dat gras moeten zijn? Er is een reden waarom koeien gras eten en wij niet. Koeien hebben namelijk 4 magen en veel tijd om dat gras om te zetten. Wij kunnen dat helemaal niet verteren. Je moet dat gras dus eindeloos in een fabriek bewerken wil je het eiwit eruit kunnen winnen. ‘Veel van de testhapjes waren dan ook nog gemaakt met spinazie-eiwit – exact hetzelfde als het eiwit uit gras of andere bladeren.’
Gebruik dan spinazie! Djeez. Of peulvruchten. Peulvruchten zijn namelijk niet alleen een hele goede eiwitbron, de planten zijn ook stikstofbinders en natuurlijke groenbemesters. De bodem wordt er dus beter van in plaats van dat je het uitput. Bovendien leveren de bloemen ook voedsel voor insekten. win win win, zou je denken.
Een van de hapjes was groene gras-mozzarella. “Het is lekker, maar het smaakt niet naar kaas, eerder naar een plantaardige spread zoals hummus”
Lieve ‘food-innovators’ teel gewoon peulvruchten, bijvoorbeeld #lupine, dan maken we daar zelf wel hummus van? Of zeg ik nu iets raars?
Ha Katy, leuke naam.
Die graslui.
Tarwe – en alle granen – behoren tot de grassenfamilie.
Toen ik in Amerika fietste jaren tachtig was juice van wheat grass zeer hip. Kijk, dat is een goede oplossing om iets met gras te doen. Hier zie je bv zo’n artikel hierover, https://www.healthline.com/nutrition/wheatgrass-benefits#TOC_TITLE_HDR_3
Gemiddeld heeft tarwe 11% eiwit. Eenkoorntarwe heeft van alle tarwesoorten het hoogste eiwitgehalte, 18%. Behalve wheat grass drinken, kun je dus ook gewoon graan eten in de vorm van gekookt graan of in de vorm van brood.
Voor eiwitgehaltes enz zie bv Grain Labs van de Bisschopsmolen Maastricht https://www.grainlabs.nl/granen/eenkoorn/
hartelijke groet, Ineke
Oh ja, tarwe grass ‘shotjes’. Ik herinner me nog wel van die hippe juice bars waar je zo’n shotje kon krijgen. Volgens mij was er zelfs 1 op Schiphol. Zou die er nog zijn?
Dank voor de aanvulling, Ineke, van granen als eiwitbron. We zijn maar al te vaak geneigd ons eten in ‘hokjes’ in te delen: granen als koolhydraten. Maar de natuur is veel genuanceerder dan dat.
groet Katy